 |  |  |  |
Dit verdient alleen maar een hele diepe buiging
Afgelopen weekend kwam de ’top’ van de internationale balletwereld bijeen in Amsterdam voor een conferentie over erfgoed, diversiteit en identiteit in de dans. Dat deze bijeenkomst plaats had in Amsterdam is niet verwonderlijk, want hier huist het gezelschap dat zich tot de beste ter wereld kan rekenen. Met ’Made in Amsterdam’ bewijst Het Nationale Ballet dat nog eens ontegenzeggelijk.
Een keuze maken tussen ’Made in Amsterdam’ 1 of 2? Niet doen, ga ze gewoon allebei zien. Al is het alleen maar om te zien met welke gretigheid choreografen van naam zich verbinden aan Het Nationale Ballet. Dat zegt veel over de kwaliteit van de groep. Natuurlijk ontbreekt dé meester niet in ’Made in Amsterdam’: Hans van Manen. Uit zijn enorme oeuvre is in het eerste programma zijn ’Frank Bridge Variations’ (2005) opgenomen, waarin de dansers de virtuoze compositie van Britten tot leven brengen.
En uiteraard is het ook Krzysztof Pastor die zijn stempel drukt op het programma. In het tweede programma brengt Het Nationale Ballet van de huischoreograaf zijn ’Moving rooms’ uit 2008, waarin een spanningsveld wordt gevormd tussen licht, beweging en ruimte. Ook in het tweede programma het technisch uitdagende ’Souvenir d’un lieu cher’ van Alexei Ratmansky uit 2012. Deze creatie wordt met verve uitgevoerd door Vera Tsygankova, Jozef Varga, Anna Ol en Artur Shesterikov.
Solistenpaar Varga en Ol zijn samen ook fenomenaal in ’Concerto concordia’ (tweede programma). Maar in deze choreografie van Christopher Wheeldon uit 2015 mogen ook Nadia Yanowsky en Remi Wörtmeyer niet ongenoemd blijven. Het is een feest om naar dit duo te kijken dat samen met het ensemble voor een sprankelende uitvoering van dit stuk zorgt.
Oprechte interactie Maar ’Made in Amsterdam’ presenteert ook nieuw werk. Zo zijn er de indrukwekkende schommels in ’Homo ludens’ van Juanjo Arqués (eerste programma). Maar het is vooral Young Gyu Choi die in deze choreografie de show steelt. Het is niet alleen het gemak waarmee hij over het toneel beweegt, maar ook zijn oprechte interactie met het ensemble en met fluitiste Sarah Ouakrat die van ’Homo ludens’ een magisch schouwspel maken.
’In transit’ is het nieuwe, energieke werk van Ernst Meisner op de bijzondere gelijknamige compositie van Joey Roukens.
Orkest en dansers ademen hier samen de muziek.
Toch een keuze maken tussen de twee programma’s. Dan moet het ’Made in Amsterdam 2’ worden, want het is David Dawsons ’Citizen nowhere’ dat voor het absolute hoogtepunt zorgt. Dawson imponeert hier met zijn solo die hij speciaal voor Edo Wijnen creëerde. Maar nog machtiger is Edo Wijnen zelf. Wat deze jonge danser in zijn eentje neerzet op het toneel en de kracht waarmee hij het publiek meeneent in een emotionele achtbaan. Daar zijn geen superlatieven voor. Hier kan kun je alleen maar een hele diepe buiging voor maken.
Dans ’Made in Amsterdam 1 & 2’, door Het Nationale Ballet. M.m.v. Het Balletorkest o.l.v. Matthew Rowe/Philip Ellis. Bijgewoond op 11 en 12 februari in Nationale Opera & Ballet te Amsterdam. Hier nog te zien t/m 4 maart.
www.operaballet.nl
artikel door Nanska van de Laar 12 feb. 2017 voor de Ijmuider Courant
Een keuze maken tussen ’Made in Amsterdam’ 1 of 2? Niet doen, ga ze gewoon allebei zien. Al is het alleen maar om te zien met welke gretigheid choreografen van naam zich verbinden aan Het Nationale Ballet. Dat zegt veel over de kwaliteit van de groep. Natuurlijk ontbreekt dé meester niet in ’Made in Amsterdam’: Hans van Manen. Uit zijn enorme oeuvre is in het eerste programma zijn ’Frank Bridge Variations’ (2005) opgenomen, waarin de dansers de virtuoze compositie van Britten tot leven brengen.
En uiteraard is het ook Krzysztof Pastor die zijn stempel drukt op het programma. In het tweede programma brengt Het Nationale Ballet van de huischoreograaf zijn ’Moving rooms’ uit 2008, waarin een spanningsveld wordt gevormd tussen licht, beweging en ruimte. Ook in het tweede programma het technisch uitdagende ’Souvenir d’un lieu cher’ van Alexei Ratmansky uit 2012. Deze creatie wordt met verve uitgevoerd door Vera Tsygankova, Jozef Varga, Anna Ol en Artur Shesterikov.
Solistenpaar Varga en Ol zijn samen ook fenomenaal in ’Concerto concordia’ (tweede programma). Maar in deze choreografie van Christopher Wheeldon uit 2015 mogen ook Nadia Yanowsky en Remi Wörtmeyer niet ongenoemd blijven. Het is een feest om naar dit duo te kijken dat samen met het ensemble voor een sprankelende uitvoering van dit stuk zorgt.
Oprechte interactie Maar ’Made in Amsterdam’ presenteert ook nieuw werk. Zo zijn er de indrukwekkende schommels in ’Homo ludens’ van Juanjo Arqués (eerste programma). Maar het is vooral Young Gyu Choi die in deze choreografie de show steelt. Het is niet alleen het gemak waarmee hij over het toneel beweegt, maar ook zijn oprechte interactie met het ensemble en met fluitiste Sarah Ouakrat die van ’Homo ludens’ een magisch schouwspel maken.
’In transit’ is het nieuwe, energieke werk van Ernst Meisner op de bijzondere gelijknamige compositie van Joey Roukens.
Orkest en dansers ademen hier samen de muziek.
Toch een keuze maken tussen de twee programma’s. Dan moet het ’Made in Amsterdam 2’ worden, want het is David Dawsons ’Citizen nowhere’ dat voor het absolute hoogtepunt zorgt. Dawson imponeert hier met zijn solo die hij speciaal voor Edo Wijnen creëerde. Maar nog machtiger is Edo Wijnen zelf. Wat deze jonge danser in zijn eentje neerzet op het toneel en de kracht waarmee hij het publiek meeneent in een emotionele achtbaan. Daar zijn geen superlatieven voor. Hier kan kun je alleen maar een hele diepe buiging voor maken.
Dans ’Made in Amsterdam 1 & 2’, door Het Nationale Ballet. M.m.v. Het Balletorkest o.l.v. Matthew Rowe/Philip Ellis. Bijgewoond op 11 en 12 februari in Nationale Opera & Ballet te Amsterdam. Hier nog te zien t/m 4 maart.
www.operaballet.nl
artikel door Nanska van de Laar 12 feb. 2017 voor de Ijmuider Courant
RSS-feed